19.1
Trusts
Een Trust is een fictieve Vorm van Relatie en Overeenkomst waarbij bepaalde Vorm, Rechten en Verplichtingen rechtmatig worden overgedragen aan de controle van één of meer Personen als beheerders ten behoeve van één of meer andere Personen.

Alle geldige Trusts bezitten de volgende kenmerken die bekend staan als de Standaardkenmerken van Trust:

(i) Een Trust Instrument, ook bekend als een Trustakte, waarin de essentiële Vorm van de Trust wordt geïdentificeerd, het Eigendom dat moet worden overgedragen om de Trust te creëren en hoe de Trust zal worden beheerd; en

(ii) Een Eigenaar van het Eigendom of gemachtigde Persoon die toestemming heeft om het Trust Instrument te creëren en de Vorm en het Eigendom in de Trust over te dragen; en

(iii) Een verzameling Eigendom binnen de Trust gedefinieerd als het Trust Corpus, ook Trust Lichaam of Lichaam Corporate; en

(iv) Ten minste één Uitvoerder van de Trust die de hoogste administratieve autoriteit en functie over de Trust bezit, ofwel benoemd door de Eigenaar van het Eigendom dat in de Trust is overgedragen, of door een Uitvoerder Volgens de Tenor (Exsecutor Ab Episcopo Constitutus) indien een Cestui Que Vie Trust, of de Begunstigde van de Trust indien de begunstigde ook de Schenker is; en

(v) Ten minste één Beheerder van de Trust, ook bekend als de Trustee, die niet de Eigenaar of gemachtigde Persoon is die het eigendom in de Trust heeft overgedragen, benoemd door en verantwoordelijk aan de Uitvoerder overeenkomstig het Trust Instrument die vervolgens verantwoordelijk is voor het beheer van de activa van de Trust, zijnde het Trust Corpus ook de verzameling van Eigendom; en

(vi) Een Apart en uniek set Accounts gehouden door de Trustee(s), ook bekend als een apart fonds, voor de registratie van alle administratieve transacties en taken; en

(vii) De formalisering van de rechten van Eigendom die in de Trust zijn overgedragen in een Wettelijke Titel gehouden door de Trustees en één of meer Billijke Titel(s) die één of meer begunstigden wettelijk gebruik van eigendom van de Trust toestaan, in overeenstemming met het Trust Instrument; en

(viii) Een of meer begunstigden.

Een Trust die tekortschiet in het bezit van een of meer van de Standaardkenmerken van Trust kan niet worden beschouwd als een geldige Trust.

 

19.2
Soorten Trusts
Er zijn slechts drie (3) mogelijke vormen van Trust zoals bepaald door de aannames en voorwaarden van oprichting door het Trust Instrument: Goddelijk, Levend of Overleden.

De hoogste vorm van Trust is een Goddelijke Trust die ook de hoogste vorm van eigendomsrechten omvat.

Een Goddelijke Trust is puur spiritueel en goddelijk bovennatuurlijk gevormd in overeenstemming met het heilige Verbond Pactum De Singularis Caelum door de Goddelijke Schepper waarin de vorm van Goddelijke Geest, Energie en Rechten worden overgedragen.

Daarom is een Goddelijke Trust de enige mogelijke soort Trust die daadwerkelijke Vorm kan bevatten, in plaats van alleen de Rechten van Gebruik van Vorm (Eigendom).

Een Levende Trust, ook wel een "Inter Vivos" Trust genoemd, omvat de op één na hoogste vorm van eigendomsrechten.

Het onderscheidt zich van een Goddelijke Trust of een Overleden (Testamentaire) Trust die typisch bestaat gedurende de levensduur van de Persoon(en) of Juridische Persoon(en) die de begunstigden zijn.

Er zijn slechts vier (4) geldige vormen van Levende Trusts: Echte, Superieure, Tijdelijke en Inferieure.

De op één na hoogste vorm van Trust die ook de op één na hoogste vorm van eigendomsrechten omvat, is een Echte Trust, de hoogste vorm van Levende Trust.

Een Echte Trust wordt gevormd in overeenstemming met het heilige Verbond Pactum De Singularis Caelum en het voorbestaan van een Goddelijke Trust in de wettige overdracht van de Goddelijke Rechten van Gebruik van de Goddelijke Trust naar de Echte Trust, bekend als Goddelijkheid, zijnde de hoogst mogelijke vorm van enige vorm van Eigendom.

De op twee na hoogste vorm van elk type Trust is een Superieure Trust, de op één na hoogste vorm van Levende Trust gevormd in overeenstemming met het Verbond Pactum De Singularis Caelum en het voorbestaan van een Echte Trust in de wettige overdracht naar de Superieure Trust van Eigendom in de vorm van Onroerend Goed, zijnde de hoogste vorm van Rechten van Gebruik van Objecten en Concepten bij Goddelijk Recht, ook bekend als Goddelijkheid.

Een Tijdelijke Trust is de op twee na hoogste vorm van Levende Trust die de tijdelijke overdracht van eigendom van de ene Superieure Trust naar de andere omvat.

Met uitzondering van Onderhandse Stukken, is het niet toegestaan dat een Tijdelijke Trust bestaat na 120 dagen.

De laagste vorm van Levende Trust die de laagste vorm van eigendomsrechten omvat, wordt een Inferieure Trust genoemd, ook bekend als een Inferieure Romeinse Trust, of eenvoudigweg Romeinse Trust.

Een Inferieure Trust is elke Levende Trust gevormd door inferieure Romeinse wetten, claims en statuten.

Een Overleden Trust, ook bekend als een Testamentaire Trust, ook bekend als een Overleden Estate en eenvoudigweg een Estate, is de laagste vorm van Trust en de laagste vorm van eigendomsrechten van welke mogelijke vorm van Trust dan ook.

Overleden Trusts zijn uitsluitend een uitvinding van inferieure Romeinse wetten waarbij eigendom wordt overgedragen aan een Testamentaire Trust bij het overlijden van de testateur. Inferieure Romeinse wetten hebben een hybride Overleden Trust genaamd een Cestui Que Vie Trust die valse en buitengewoon onlogische veronderstellingen gebruikt om Overleden Estates voor de levenden te creëren onder de veronderstelling dat ze "dood" zijn.

Elke bewering dat een Inferieure Romeinse Trust een superieure status en eigendomsrechten heeft in vergelijking met een Superieure Trust, of Echte Trust is een absurditeit tegen het Goddelijke Recht, het Natuurlijke Recht en het Positieve Recht en is daarom vanaf het begin nietig, inclusief alle bijbehorende verbonden, akten en overeenkomsten betreffende eigendomsrechten en kleinere trusts.

 

19.3
Estates
Estate is een fictief concept dat voor het eerst werd gecreëerd tijdens het bewind van Henry VIII van Engeland door wijzigingen in Statuten betreffende Testamenten en van Gebruik (Eigendom) waarbij een Geïmpliceerde Testamentaire Trust bestaat bepaald door tijd in overeenstemming met de Akte en het Testament dat het eerst heeft gevormd. Daarom zijn een Estate de gezamenlijke activa en verplichtingen van één of meer overleden personen, bekend als een Testateur, toegekend aan één of meer Erfgenamen, met bepaalde Voordelen toegekend aan één of meer Begunstigden en beheerd door Uitvoerders en hun Beheerders.

Een Estate kan voor het eerst bestaan voordat de oorspronkelijke Testateurs zijn overleden en de Akte en het Testament van de Geïmpliceerde Testamentaire Trust effectief worden onder de Romeinse regels van Cestui que Use (ten behoeve van een ander).

Alle Estates zijn echter afhankelijk van het vooraf bestaan van een Trust of hoger Estate waaruit het oorspronkelijke Eigendom rechtmatig wordt overgedragen.

Het toekennen van Voordelen aan Begunstigden staat ter beoordeling van de Uitvoerders, ook wel Uitvoerenden genoemd in overeenstemming met de voorwaarden van de Akte en het Testament van het Estate.

Een Begunstigde van een Estate kan een Persoon zijn of, indien onbekend, verloren, minderjarig of verlaten, een specifiek soort Trust genaamd Cestui Que (Vie) Trust.

Het Eigendom dat wordt gehouden in een Testamentaire Trust wordt het Trust Corpus, Body Corporate of Corporation genoemd.

Het is dit lichaam of "corporatie" dat wordt erkend als een geldige juridische entiteit, met rechtspersoonlijkheid, niet het Estate zelf dat toebehoort aan het Body Corporate.

In tegenstelling tot Personen gevormd door Trust, is een Persoon gevormd door een Estate als een Corporation of Body Corporate bij definitie een overleden persoon, zonder leven, zonder recht van argument en volledig onderworpen aan de uitvoering van de wil van de overleden Testateur.

Eigendommen die worden gehouden in Estates worden beschouwd als Real of Persoonlijk.

Onroerend Goed bestaat uit het eerste recht van gebruik door het Estate in land of onroerend goed dat wordt overgedragen aan Erfgenamen en mogelijk vervolgens wordt verhuurd aan Begunstigden.

Persoonlijk Eigendom bestaat uit roerende goederen of beweegbare goederen die naar Uitvoerders en hun Beheerders gaan, die ze vervolgens kunnen verhuren aan Begunstigden voor gebruik.

Aangezien elk Estate de voorafgaande aanwezigheid van een Trust vereist voordat het bestaat, kan een Estate nooit Onroerend Goed bevatten.

Onroerend Goed impliceert slechts het eerste recht van gebruik binnen de beperkingen van het Estate, terwijl Onroerend Goed het eerste recht van gebruik van een fysiek object of concept boven alle andere claims impliceert.

Terwijl een Publieke Trustee binnen het Romeinse Systeem van tijd tot tijd de positie van Uitvoerder van een Trust van het Estate van een Juridische Persoon kan krijgen, volgens de definitie van Estate mag geen agent, principaal, trustee of entiteit veronderstellen om de rol van Algemeen Uitvoerder van het Estate van de Juridische Persoon op te eisen, behalve het vlees, de geest en de ziel van het wezen voor wie het Estate oorspronkelijk was gecreëerd.

Wanneer een man of vrouw optreedt als trustee van één of meer Trusts die zijn geassocieerd met het Estate van hun Juridische Persoon, is het kantoor van Algemeen Uitvoerder van het Estate daarom vacant.

Echter, wanneer een man of vrouw competentie, wijsheid, nederigheid en plicht demonstreert en openbaar kennis geeft van hun bezetting van het kantoor van algemeen uitvoerder van het estate van hun Juridische Persoon, mag geen andere trustee, publieke dienaar, agent of entiteit hun autoriteit betwisten met betrekking tot het estate.

Elke persoon die ernaar streeft de positie van de algemeen uitvoerder van het estate te usurperen en onrechtmatig de rol van Uitvoerder op te eisen zonder toestemming, staat bekend als een Executor De Son Tort en kan worden beschuldigd van fraude.